Soms loop je weleens met ogenschijnlijk goede ideeën rond, van die ondernemersplannen die al geslaagd blijken, zonder ze uitgevoerd te hebben. Ikzelf zou ongeveer al 100 zaken hebben en de een nog succesvoller dan de ander...al had ik ze uitgevoerd...want vaak blijft het slechts bij een idee en bloedt het uiteindelijk dood.
Twee uitzonderingen: of je doet het toch, of iemand anders had zo'n zelfde idee en heeft het niet bij denken gehouden, maar is er gewoon volle bak mee aan de slag gegaan.
In oktober komt er dus zo'n genialiteit op de markt; het Toolbook van Gastronomixs.
Jarenlang loop ik al met een idee om een soort handvat te creëren waarmee (patisserie)chefs aan de slag kunnen gaan en ze binnen hun eigen lijntjes, de tekening die hun gerecht heet, in te kleuren. Geen receptenboekie waar je wat uit kan kopiëren, maar een soort brainstormsessie in papieren gedaante die je iedere keer kan grijpen als je erom verlegen zit. En dan zo universeel, dat iedere soort chef, in ieder soort bedrijf voor iedere soort gast er mee aan de slag zou kunnen gaan. Ik hoor u al denken; "dat lijkt me een onmogelijke taak de Brabander!" En dat vond ondergetekende dus ook en is er dus tot op heden ook nooit iets van gekomen.
Gelukkig zijn er dus grotere doorzetters op dit vlak dan mij en kreeg ik tijdens een informele VrijMiBo in het altijd zonnige Waalwijk, een SneakPeak van het in oktober uitkomende Toolbook van Gastronomixs...en dan wordt je even stil. Alles (en nog veel meer) wat ik ooit had bedacht, staat in dit boek van het geniale duo Inge Meijs en Jeroen van Oijen. Werkelijk waar. Ze hebben met het maken van dit boek een ware tool/handvat gecreëerd om chefs te helpen met het ontwerpen van nieuwe gerechten. Ik ben werkelijk van mening dat dit een grotere toegevoegde waarde is in de keukenbibliotheek dan 95% van alles wat er al instaat. Een schoolboek, als ik het zo mag omschrijven. Leren ontwerpen, leren de hersenpan te laten ontwaken, leren de oogkleppen af te gooien, leren te combineren, maar vooral leren het zelf te doen, zelf te ontwikkelen.
Is hiermee het gras voor mijn voeten weggemaaid? Nee...Jeroen en Inge hebben mijn gras weggehaald, een eigen (waarschijnlijk Brabants), beter graszaad ervoor in de plaats gezaaid, dit laten groeien en er een waanzinnig perk van gemaakt, mooier dan ik ooit had kunnen maken.
Ik ben heel erg trots op dat duo!
zaterdag 31 augustus 2013
zaterdag 17 augustus 2013
Boos...
U leest het goed...Hidde is weer eens boos. En niet een klein beetje, maar een klein beetje veel. Waarom zal ik u uitleggen.
Het gaat mij namelijk om het woord Banketbakkersroom.
Ik roep op tot Nationaal protest. Ik wil dat elke geschoolde, gediplomeerde banketbakker zijn witste buis aantrekt, zijn grootste garde te hand neemt en zijn ongenoegen op straat ten tonele gaat brengen. WIJ MOGEN DIT NIET LANGER PIKKEN!
Negerzoenen, Jodekoeken, Blanke Vla, zelfs Zigeunersaus...ik zou mij er niet druk om kunnen maken. Ik noem zeer demonstratief zelfs zo'n met chocolade gecoate marshmallow nog steeds Negerzoen. Ik zou er ,als ik neger zou zijn, zelfs wel een beetje trots op zijndat er zo'n traktatie voor jong en oud naar mijn raciale achtergrond is vernoemd.
Zo is helaas niet het geval met de banketbakkersroom. Waarom? Omdat ik verdomme trots ben op mijn vak...en niet een klein beetje, maar wederom een beetje veel! Ik wil dan ook graag voorkomen dat ons mooie vak besmet wordt met een vies laagje. Zo'n laagje van bijvoorbeeld Instant Banketbakkersroom;
"Men nemen 400 gram poeder en voeg hieraan 1000 gram koud water onder voortdurend roeren met een garde. Blijf mengen tot een homogene massa ontstaat en u kunt uw diepvries bladerdeeg op margarine-basis vullen tot een overheerlijke Ambachtelijke tompoes."
Hou toch alstublieft op!!! Laten we procederen en het spelletje tot in de hoogste politieke rangorde oplopen tot er nog maar een ding wettelijke gezien mag: namelijk dat Banketbakkersroom alleen Banketbakkersoom mag heten als hij gemaakt wordt met verse ingrediënten, gegaard wordt met een eitje en wat bloem of zetmeel en vooruit: een mooi, zwart peultje van Madagascar. Mocht je deze regel als fabrikant of als "ambachts"man overtreden, zulen er lijfstraffen volgen. Deal?
P.S.: aangezien ik voor een bezuiniging ben in Nederland, maar dan wel binnen de vergadercultuur van onze ministers (en het liefst een halvering van hun salaris), skip graag hierbij de inbreng van de politiek. Laten we er een ongeschreven regel van maken binnen onze branche. Mocht u een beul zoeken voor eventuele lijfstraffen...u weet mij te vinden.
Het gaat mij namelijk om het woord Banketbakkersroom.
Ik roep op tot Nationaal protest. Ik wil dat elke geschoolde, gediplomeerde banketbakker zijn witste buis aantrekt, zijn grootste garde te hand neemt en zijn ongenoegen op straat ten tonele gaat brengen. WIJ MOGEN DIT NIET LANGER PIKKEN!
Negerzoenen, Jodekoeken, Blanke Vla, zelfs Zigeunersaus...ik zou mij er niet druk om kunnen maken. Ik noem zeer demonstratief zelfs zo'n met chocolade gecoate marshmallow nog steeds Negerzoen. Ik zou er ,als ik neger zou zijn, zelfs wel een beetje trots op zijndat er zo'n traktatie voor jong en oud naar mijn raciale achtergrond is vernoemd.
Zo is helaas niet het geval met de banketbakkersroom. Waarom? Omdat ik verdomme trots ben op mijn vak...en niet een klein beetje, maar wederom een beetje veel! Ik wil dan ook graag voorkomen dat ons mooie vak besmet wordt met een vies laagje. Zo'n laagje van bijvoorbeeld Instant Banketbakkersroom;
"Men nemen 400 gram poeder en voeg hieraan 1000 gram koud water onder voortdurend roeren met een garde. Blijf mengen tot een homogene massa ontstaat en u kunt uw diepvries bladerdeeg op margarine-basis vullen tot een overheerlijke Ambachtelijke tompoes."
Hou toch alstublieft op!!! Laten we procederen en het spelletje tot in de hoogste politieke rangorde oplopen tot er nog maar een ding wettelijke gezien mag: namelijk dat Banketbakkersroom alleen Banketbakkersoom mag heten als hij gemaakt wordt met verse ingrediënten, gegaard wordt met een eitje en wat bloem of zetmeel en vooruit: een mooi, zwart peultje van Madagascar. Mocht je deze regel als fabrikant of als "ambachts"man overtreden, zulen er lijfstraffen volgen. Deal?
P.S.: aangezien ik voor een bezuiniging ben in Nederland, maar dan wel binnen de vergadercultuur van onze ministers (en het liefst een halvering van hun salaris), skip graag hierbij de inbreng van de politiek. Laten we er een ongeschreven regel van maken binnen onze branche. Mocht u een beul zoeken voor eventuele lijfstraffen...u weet mij te vinden.
woensdag 14 augustus 2013
Visie...
Ik had vandaag weer een Tour d' Amsterdam...mijn periodieke ronde door de hoofdstad om bestaande of (hopelijk) toekomstige gasten/ klanten te bezoeken. Vandaag deed ik drie adressen aan. Drie uiteenlopende adressen, maar stuk voor stuk waanzinnige bedrijven.
Nu moet u mij op mijn woord geloven dat ik deze blog niet ben begonnen om alleen maar te zeuren, maar ik onthou mij niet het recht om wel kritisch te blijven. Zo dus ook op de Bakkerijbranche, mijn vakgebied.
Even een flashback - Na een drietal mooie leerbedrijven te hebben gehad in deze branche ben ik tijdelijk overgestapt naar de Horeca...grootste reden: de flow van voortdurende innovatie en zoektocht naar inspiratie in de middel -en hogere Horecabedrijven. Neem dit en tel een ruimere keuze in grondstoffen in zowel de breedte (meer soorten) als in de diepte (meer van een soort) en je hebt mijn motivatie te pakken. Want dit kon ik dus niet vinden in de bakkerij; er werd continu gegrepen naar eerdere composities en bleven we hangen in eerder verzonnen smaakcombinaties, zonder respect te hebben voor seizoenen.
Ik praat in de flashback over een jaar of twaalf terug, maar een echte revolutie is er nog niet ontstaan. Uiteraard is Nederland " rijk" aan een aantal zeer mooie Patisseriezaken, maar nog lang niet in verhouding tot het aantal inwoners van Nederland (grof gezegd 16 miljoen). In het stedelijke gedeelte van Parijs tellen we snel geteld 13 miljoen inwoners en ik vrees dat daar toch iets meer gebeurt. Ik hoor u nu al denken; " Mooi verhaal Hidde, maar dat is Parijs, dit is Nederland en dat ten tijden van crisis". Dat snap ik ook helemaal en uiteraard is het niet een eerlijke vergelijking, maar toch hoop ik dat ik mijn punt kan maken, namelijk dat er hier nog zoveel mogelijk is! (positief denken)
Als ik kijk naar de grote denkers en doeners op deze aardbol, hebben ze allemaal een ding gemeen: namelijk EigenWijsheid. Een persoonlijke visie welke verfijnd wordt uitgevoerd. Zo ook in de Internationale bakkerijbranche, of mag ik inmiddels spreken: Patisserie. Alle mannen en vrouwen die het hebben gemaakt of waarvan je weet dat ze het gaan maken hebben Visie. Jawel, maar een hoofletter V. En dat is nou net wat ik veelal mis in een hoop bakkersbedrijven; Visie. Ik noem het ook wel de ziel in het bedrijf.
Een bakkerij wordt geopend of overgenomen en elk standaard product wordt uit de kast getrokken zonder enige vorm van gepassioneerde liefde of dat hetgeen is wat je echt wilt . Ja, ik ga het over een kam scheren. Producten worden geselecteerd omdat het het zo hoort of omdat de klant het zo verwacht.
Terug naar mijn bezoeken: als elk van deze drie bedrijven met die gedachtegang aan de slag was gegaan, hadden ze reeds allen een carpaccio als entree, een varkenshaas als hoofdgang en een bol ijs met slagroom als nagerecht geserveerd. Want zo beredeneren we klaarblijkelijk als bakkers wel. Het grote onderscheid wat deze heren maken is door hun eigen visie tot uiting te laten komen, hun EigenWijsheid te laten spreken (niet puberaal, maar doordacht) en daarmee op een zeer degustabele manier hun ziel te tonen.
Het punt wat ik wil maken is dat wij als broodbakkers, banketbakkers, chocolademakers of ijsdraaiers onze visie een kans geven om inspiratie te voeden binnen het assortiment...er iets heel moois kan gebeuren met de onze branche. En kom alstublieft niet met de opmerking: "Daar zitten onze klanten helemaal niet op te wachten". Ik mag hopen dat Steve Jobs reeds die opmerking heeft ontkracht.
Nu moet u mij op mijn woord geloven dat ik deze blog niet ben begonnen om alleen maar te zeuren, maar ik onthou mij niet het recht om wel kritisch te blijven. Zo dus ook op de Bakkerijbranche, mijn vakgebied.
Even een flashback - Na een drietal mooie leerbedrijven te hebben gehad in deze branche ben ik tijdelijk overgestapt naar de Horeca...grootste reden: de flow van voortdurende innovatie en zoektocht naar inspiratie in de middel -en hogere Horecabedrijven. Neem dit en tel een ruimere keuze in grondstoffen in zowel de breedte (meer soorten) als in de diepte (meer van een soort) en je hebt mijn motivatie te pakken. Want dit kon ik dus niet vinden in de bakkerij; er werd continu gegrepen naar eerdere composities en bleven we hangen in eerder verzonnen smaakcombinaties, zonder respect te hebben voor seizoenen.
Ik praat in de flashback over een jaar of twaalf terug, maar een echte revolutie is er nog niet ontstaan. Uiteraard is Nederland " rijk" aan een aantal zeer mooie Patisseriezaken, maar nog lang niet in verhouding tot het aantal inwoners van Nederland (grof gezegd 16 miljoen). In het stedelijke gedeelte van Parijs tellen we snel geteld 13 miljoen inwoners en ik vrees dat daar toch iets meer gebeurt. Ik hoor u nu al denken; " Mooi verhaal Hidde, maar dat is Parijs, dit is Nederland en dat ten tijden van crisis". Dat snap ik ook helemaal en uiteraard is het niet een eerlijke vergelijking, maar toch hoop ik dat ik mijn punt kan maken, namelijk dat er hier nog zoveel mogelijk is! (positief denken)
Als ik kijk naar de grote denkers en doeners op deze aardbol, hebben ze allemaal een ding gemeen: namelijk EigenWijsheid. Een persoonlijke visie welke verfijnd wordt uitgevoerd. Zo ook in de Internationale bakkerijbranche, of mag ik inmiddels spreken: Patisserie. Alle mannen en vrouwen die het hebben gemaakt of waarvan je weet dat ze het gaan maken hebben Visie. Jawel, maar een hoofletter V. En dat is nou net wat ik veelal mis in een hoop bakkersbedrijven; Visie. Ik noem het ook wel de ziel in het bedrijf.
Een bakkerij wordt geopend of overgenomen en elk standaard product wordt uit de kast getrokken zonder enige vorm van gepassioneerde liefde of dat hetgeen is wat je echt wilt . Ja, ik ga het over een kam scheren. Producten worden geselecteerd omdat het het zo hoort of omdat de klant het zo verwacht.
Terug naar mijn bezoeken: als elk van deze drie bedrijven met die gedachtegang aan de slag was gegaan, hadden ze reeds allen een carpaccio als entree, een varkenshaas als hoofdgang en een bol ijs met slagroom als nagerecht geserveerd. Want zo beredeneren we klaarblijkelijk als bakkers wel. Het grote onderscheid wat deze heren maken is door hun eigen visie tot uiting te laten komen, hun EigenWijsheid te laten spreken (niet puberaal, maar doordacht) en daarmee op een zeer degustabele manier hun ziel te tonen.
Het punt wat ik wil maken is dat wij als broodbakkers, banketbakkers, chocolademakers of ijsdraaiers onze visie een kans geven om inspiratie te voeden binnen het assortiment...er iets heel moois kan gebeuren met de onze branche. En kom alstublieft niet met de opmerking: "Daar zitten onze klanten helemaal niet op te wachten". Ik mag hopen dat Steve Jobs reeds die opmerking heeft ontkracht.
dinsdag 13 augustus 2013
Einde van het reces...
Het zomerreces is alweer bijna ten einde...en dat is duidelijk ook te zien aan de regen die vanochtend om half zes op mijn auto landde toen ik richting de zaak stuurde. Goed ook maar, lekker weer actie en mooie dingen maken. De zomerreces duurde bij ons, in tegenstelling tot op het Binnenhof, slechts een week. Maar toch even de accu aan de oplader terwijl er gelijk nieuwe plannen kunnen worden gesmeden en uitgedacht.
Wij zijn bijvoorbeeld druk bezig met onze Nougats. Een supermooi product welke nog steeds een kleine doch groeiende rol speelt in Nederland. Als het aan ons ligt, mag deze alsmaar groter worden...sterker nog: we gaan er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat dit gaat gebeuren. Momenteel verkopen we reeds op onze webshop (www.thegrownupcandyshop.nl) 13 soorten en met ingang van 1 september komen daar nog zes soorten bij. Welke dat worden? Hou ons in de gaten. Op deze blog zal ik ze iedere maal uitgebreidt voorstellen.
Wat ik wel even van mijn hart wil is dat ik u graag iets wil vragen. Wilt u namelijk, samen met mij, waken voor de kwaliteit van Nougat in Nederland? Zoals bij ieder product zijn er verschillende gradaties kwaliteit en helaas zijn we bij Nougat nogal gewend aan de slechte. Wij doen iedere dag ons best om dit te veranderen en wil ik u graag meenemen in deze vlucht. Vliegt u mee? Het beloofd een zoete reis te worden...
Wij zijn bijvoorbeeld druk bezig met onze Nougats. Een supermooi product welke nog steeds een kleine doch groeiende rol speelt in Nederland. Als het aan ons ligt, mag deze alsmaar groter worden...sterker nog: we gaan er hoogstpersoonlijk voor zorgen dat dit gaat gebeuren. Momenteel verkopen we reeds op onze webshop (www.thegrownupcandyshop.nl) 13 soorten en met ingang van 1 september komen daar nog zes soorten bij. Welke dat worden? Hou ons in de gaten. Op deze blog zal ik ze iedere maal uitgebreidt voorstellen.
Wat ik wel even van mijn hart wil is dat ik u graag iets wil vragen. Wilt u namelijk, samen met mij, waken voor de kwaliteit van Nougat in Nederland? Zoals bij ieder product zijn er verschillende gradaties kwaliteit en helaas zijn we bij Nougat nogal gewend aan de slechte. Wij doen iedere dag ons best om dit te veranderen en wil ik u graag meenemen in deze vlucht. Vliegt u mee? Het beloofd een zoete reis te worden...
woensdag 7 augustus 2013
Memorabele momenten (1)...
Clichés...ze zijn het geworden door daad naar woord te voegen. Zo ook een van mijn wellicht niet meeste memorabele momenten qua smaak, maar zeker qua beleving.
Het zijn van die momenten dat alles perfect op zijn plek valt; tijd, plaats...alles.
Tijdens een najaars-weekend verbleef ik in de hoofdstad van Frankrijk, Parijs. Druk bezig zo min mogelijk de toerist uit te hangen en waarschijnlijk door dit zo fanatiek te willen doen, juist zo door de 'locals' er zeer gemakkelijk als dusdanig herkend. Enfin, de grote trekpleisters blijven voor mij uiteraard de keur aan Patisserie-winkels die de stad rijk is. Patrick Rogier, Jean-Paul Hèvin, Maison du Chocolat en...uiteraard "Le Dieu du Macaron": Pierre Hermé.
Hoe vaak ik ook in zijn winkels ben geweest, het zal mij nooit vervelen. Ook dat bewuste weekend niet. Ik ging ditmaal (net als elke maal) voor een mooi assortiment van zijn macarons. Na een inkrimping van het vakantiebudget met 45 Euro, maar een doos vol gevulde eiwitbiscuits rijker werd de tocht vervolgd naar de tuinen bij het Louvre. Het is zo'n uitvalsbasis welke ik in Nederland het beste kan vergelijken met het Vondelpark. Jong/Oud/Rijk/Arm...iedereen ligt, zit of hangt hier alsof het zijn of haar eigen achtertuin is. Zo ook deze macaron-toerist. Met het najaar in het hoofd werd plaatsgenomen op een bankje en de doos geopend. Noem mij een vreemdeling, maar naarmate de inhoud van de doos werd verkleind, werd het weer mooier. Het leek haast dat elke genuttigde macaron een soort offer was voor de WeerGoden, welke blijkbaar ook grootgenieters bleken te zijn. Een dieppaarse macarons keek mij vanaf opening reeds wellustig aan, wachtend op haar beurt. Na een eerste aanraking brak de hemel open (daar hoef je geen Marco Borsato voor te heten) en ging ik als een vanzelsprekenheid plaatsnemen in het gras; ik en mijn CassisMacaron.
De bitterheid van de pure chocolade, friszure tinteling van cassispuree en een 'tic' van in Crème de Cassis gelegde cassisbesjes. Het kostte mij niet meer dan een minuut om hem te verorberen, maar in mijn gedachte duurde het een eeuwigheid...het genot...het grote genot.
Mocht iemand zich niet herkennen in deze voorgaande liefdesverklaring: boek NU een ticket naar Parijs en stap in mijn voetsporen.
...Oh ja, en die (1) in de titel mag natuurlijk verraden dat er meerdere hoofdstukken van deze mooie momenten komen. :-)
Het zijn van die momenten dat alles perfect op zijn plek valt; tijd, plaats...alles.
Tijdens een najaars-weekend verbleef ik in de hoofdstad van Frankrijk, Parijs. Druk bezig zo min mogelijk de toerist uit te hangen en waarschijnlijk door dit zo fanatiek te willen doen, juist zo door de 'locals' er zeer gemakkelijk als dusdanig herkend. Enfin, de grote trekpleisters blijven voor mij uiteraard de keur aan Patisserie-winkels die de stad rijk is. Patrick Rogier, Jean-Paul Hèvin, Maison du Chocolat en...uiteraard "Le Dieu du Macaron": Pierre Hermé.
Hoe vaak ik ook in zijn winkels ben geweest, het zal mij nooit vervelen. Ook dat bewuste weekend niet. Ik ging ditmaal (net als elke maal) voor een mooi assortiment van zijn macarons. Na een inkrimping van het vakantiebudget met 45 Euro, maar een doos vol gevulde eiwitbiscuits rijker werd de tocht vervolgd naar de tuinen bij het Louvre. Het is zo'n uitvalsbasis welke ik in Nederland het beste kan vergelijken met het Vondelpark. Jong/Oud/Rijk/Arm...iedereen ligt, zit of hangt hier alsof het zijn of haar eigen achtertuin is. Zo ook deze macaron-toerist. Met het najaar in het hoofd werd plaatsgenomen op een bankje en de doos geopend. Noem mij een vreemdeling, maar naarmate de inhoud van de doos werd verkleind, werd het weer mooier. Het leek haast dat elke genuttigde macaron een soort offer was voor de WeerGoden, welke blijkbaar ook grootgenieters bleken te zijn. Een dieppaarse macarons keek mij vanaf opening reeds wellustig aan, wachtend op haar beurt. Na een eerste aanraking brak de hemel open (daar hoef je geen Marco Borsato voor te heten) en ging ik als een vanzelsprekenheid plaatsnemen in het gras; ik en mijn CassisMacaron.
De bitterheid van de pure chocolade, friszure tinteling van cassispuree en een 'tic' van in Crème de Cassis gelegde cassisbesjes. Het kostte mij niet meer dan een minuut om hem te verorberen, maar in mijn gedachte duurde het een eeuwigheid...het genot...het grote genot.
Mocht iemand zich niet herkennen in deze voorgaande liefdesverklaring: boek NU een ticket naar Parijs en stap in mijn voetsporen.
...Oh ja, en die (1) in de titel mag natuurlijk verraden dat er meerdere hoofdstukken van deze mooie momenten komen. :-)
maandag 5 augustus 2013
CupCake-haat...
Front Anti Cupcake, bekend als #FAC...het zou al bijna trending-topic zijn geweest, mits Justin Bieber niet keer op keer Twitter belaagde.
Begonnen als een eenmalig geintje, inmiddels toch al redelijk een bekend fenomeen. Met groot genoegen is gebleken dat mensen mij als een professioneel CupCake-hater zijn gaan zien. Echter aan haat heb ik een hekel...het is een negatieve insteek, zonder ruimte tot discussie of dialoog, dus ik ben benieuwd of mensen mij hierin kunnen overtuigen of wellicht nog extra sterken in mijn CupCake-ha...uuhh aversie. Want laten we duidelijk zijn lieve mensen: het bakkersvak heef zelden zo'n dieptepunt gekend als de komst van deze opgedirkte muffins.
Mag ik dan eerst eens mijn beweegredenen op een rij zetten die mijn toch weinig positieve houding naar dit product hebben doen ontstaan?:
Allereerst, het is verre van lekker. Hoe leuk je het ook doet; het blijft een cakeje (veelal van een mix gemaakt) waarop een toef moddervette botercrème op gespoten is. Allerhande smaakstofjes, natuurlijk of chemisch, worden aan de boter toegevoegd om het wat te doen lijken. Dan kan je er een rozet van spuiten, er een clowntje of een hondje van maken: je zit nog steeds boter met een smaakje te knabbelen met daaronder een cakeje met hopelijk wat smaak.
In de lijn der innovatie gaan mensen dan daarmee ook gekke dingen doen: een overdaad aan decoratie waardoor de smaak al helemaal op de reservebank komt te zitten of zelfs het lef om er iets "gezelligs" van te maken door er Babi Pangang aan toe te voegen. Vakmensen van deze wereld: ga je schamen! Ik ben absoluut niet vies van commercie, maar alstublieft hou het smakelijk collega's, dat is het kloppende hart van ons ambacht!
Ach...en heb je kinderen en wil je iets leuks doen; ik versierde vroeger eierkoeken. Binnen nu en een jaar ben ook ik met mijn zoon CupCakes aan het versieren, maar ik zal ze nooit en te nimmer commercieel inzetten; ik neem namelijk mijn vak serieus en wil geloofwaardig over blijven komen bij mijn gasten.
Want vindt jij?!
Begonnen als een eenmalig geintje, inmiddels toch al redelijk een bekend fenomeen. Met groot genoegen is gebleken dat mensen mij als een professioneel CupCake-hater zijn gaan zien. Echter aan haat heb ik een hekel...het is een negatieve insteek, zonder ruimte tot discussie of dialoog, dus ik ben benieuwd of mensen mij hierin kunnen overtuigen of wellicht nog extra sterken in mijn CupCake-ha...uuhh aversie. Want laten we duidelijk zijn lieve mensen: het bakkersvak heef zelden zo'n dieptepunt gekend als de komst van deze opgedirkte muffins.
Mag ik dan eerst eens mijn beweegredenen op een rij zetten die mijn toch weinig positieve houding naar dit product hebben doen ontstaan?:
Allereerst, het is verre van lekker. Hoe leuk je het ook doet; het blijft een cakeje (veelal van een mix gemaakt) waarop een toef moddervette botercrème op gespoten is. Allerhande smaakstofjes, natuurlijk of chemisch, worden aan de boter toegevoegd om het wat te doen lijken. Dan kan je er een rozet van spuiten, er een clowntje of een hondje van maken: je zit nog steeds boter met een smaakje te knabbelen met daaronder een cakeje met hopelijk wat smaak.
In de lijn der innovatie gaan mensen dan daarmee ook gekke dingen doen: een overdaad aan decoratie waardoor de smaak al helemaal op de reservebank komt te zitten of zelfs het lef om er iets "gezelligs" van te maken door er Babi Pangang aan toe te voegen. Vakmensen van deze wereld: ga je schamen! Ik ben absoluut niet vies van commercie, maar alstublieft hou het smakelijk collega's, dat is het kloppende hart van ons ambacht!
Ach...en heb je kinderen en wil je iets leuks doen; ik versierde vroeger eierkoeken. Binnen nu en een jaar ben ook ik met mijn zoon CupCakes aan het versieren, maar ik zal ze nooit en te nimmer commercieel inzetten; ik neem namelijk mijn vak serieus en wil geloofwaardig over blijven komen bij mijn gasten.
Want vindt jij?!
Abonneren op:
Posts (Atom)