Kunstenaars...

Het komt nogal eens voor dat collega banketbakkers of zelfs mijn eigen persoon worden vergeleken met kunstenaars. Een bijzonder mooi compliment waar zelfs de meest zelfverzekerde vakman -of vrouw blosjes op de wangen van zal krijgen. Mocht je ooit zo'n compliment krijgen: vreselijk van genieten! Maar wat je nou niét moet doen, is jezelf gaan presenteren als kunstenaar.

Wat mij betreft is de definitie van een kunstenaar iets heel anders als hij in de reguliere wereld wordt gebruikt. Mensen die de vaardigheid van het olieverven hanteren, worden al snel als kunstenaar bestempeld, zonder dat er naar gekeken wordt of hetgeen wat er op het linnen is gepresenteerd ook daadwerkelijk wel kunst-waardig is. Hier zijn ook uiteraard de meningen over verdeeld.
Het verschil ligt dus snel in de vaardigheid die een persoon uitvoert (schilderen, taarten bakken of ontwerpen) en de menselijke mening of datgeen als kunst mag worden omschreven.

Ik ga hiermee dan ook niet de discussie aan wanneer iets kunst is of wanneer niet. Dat blijft een persoonlijke kwestie. Het punt is meer dat je niet over jezelf kan roepen dat je een kunstenaar bent, laat dat aan andere over. Als mensen mij als kunstenaar zien, zie ik dat als een groot compliment. Maar elke dag als ik de bakkerij binnenstap, ben ik slechts een banketbakker die room, suiker en eieren gebruikt om zijn vaardigheden uit te voeren. Een stukadoor zal niet als kunstenaar worden bestempeld, maar een 'kunstenaar' die dezelfde vaardigheid uitoefent, maar dan met pindakaas op een vloer, wordt onsterfelijk gemaakt...de wereld op zijn kop! Voor mij staat die stukadoor mijlenver daarboven.

Biscuit...?!

Als je dan commentaar levert op bakkende TV-koks, moet je de hand ook in eigen boezem durven steken. Keer op keer vertel ik in mijn lessen over de bereidingsgroep "biscuits". En net zoveel keren vertel ik dat die naam eigenlijk niet klopt in 95% van de gevallen.
Waarom? Het woord "biscuit" is namelijk een samenvoegsel van twee woorden, namelijk het Latijnse Bis, wat dubbel betekend en het Franse Cuit, wat gekookt of gegaard betekend. Het komt er dus op neer dat een biscuit altijd tweemaal gegaard moet worden (net als 'ons' beschuit, wat een regelrechte verbastering is van biscuit).
Echter zijn de meeste biscuits die wij banketbakkers maken slechts eenmaal in de oven geweest!
Oplossing: we gaan de groep scheiden. De beschuitjes, lange vingers en wat dan al niet meer die na een bakproces met vaak een hoge baktemperatuur nog nagedroogd worden in een zachter oven, mogen wat mij betreft als biscuits door het leven blijven gaan. De mooie tyrolliënnes en duchesse'biscuits'? Die moeten vanaf vandaag door het leven als SemelCuit. Misschien niet zo'n mooi woord, maar wel met een kloppend verhaal.

15 seconds of my life...

Blood, sweets and tears...

Een goede titel om veel van het ambacht banketbakker in één zin te omschrijven; "bloed, snoepjes en tranen". In tegenstelling tot wat met regelmaat verkondigd wordt in guitige bladen en luchtige programma's, is het bakkersvak niet alleen "gezellig" en "gemakkelijk". Het is zowel fysiek als geestelijk een zwaar beroep. 

Banketbakkers/ Patissiers moeten goed zijn in hun smaak en geur. Daarnaast gevoel hebben voor vormgeving en kleur (architectuur). De gehele dag moeten ze kunnen multitasken en schakelen tussen theoretische en praktische handelingen, het liefst tegelijkertijd. Om de menigte te kunnen ontstijgen en geen standaard banketbakker te blijven vormt inspiratie en de daaropvolgende productontwikkeling een groot goed. Zoeken naar nieuwe of onbekenden smaken en combinaties daartussen. Hoe gaan we die smaken verwerken? Via regulieren bereidingstechnieken of nemen we die ook onderhanden? Welke temperaturen, hoe lang in de oven of doen we het in de barbecue? Of gaan we een bestaande creatie in een nieuw jasje stoppen?...oh ja...en dit alles binnen de krappe marge van de Nederlandse verkoopwaarde.

Het mogen duidelijk zijn, dagelijks ontspannen roeren in pannetjes zit er voor ons volk niet in! Wil ik hierdoor het vak in een "kwaad daglicht" zetten? Absoluut niet! Maar wellicht zijn er een paar ogen geopend die nu met anders naar dat "dure" taartje kijken en ook niet verwachten dat ze na een deeltijd opleiding volleerd banketbakker te zijn...

It's not a job, it's a lifestyle...